งานชิ้นนี้เป็นงานทางศาสนาซึ่งตามปกติแล้วไม่ใช่หัวเรื่องหลักของงานเขียนหลักเบลัซเกซผู้ที่ตามปกติแล้วมักจะเขียนภาพเหมือน และเป็นงานเขียนที่มีบรรยากาศที่เป็นธรรมชาติและบรรยากาศอย่างง่ายที่หาดูได้ยากในงานเขียนภาพศาสนาของยุคบาโรก การวางภาพมีลักษณะเป็นสามเหลี่ยมคว่ำ ที่ให้ความรู้สึกของความมีสมมาตรและความกลมกลืนของเส้น และ เป็นทั้งรูปทรงและการใช้สีเป็นที่เป็นนัยยะถึงรูปทรงของหัวใจ ตัวเอกของภาพคือพระแม่มารีที่ดูถ่อมพระองค์ น่าสักการะ และ แสดงอารมณ์ การใช้รูปทรงที่ทำให้นึกถึงหัวใจเป็นการทำให้ผู้ดูนึกถึงความเคร่งครัดของพระแม่มารีผู้ทรงชี้ไปที่หัวใจในพระอุระของพระองค์เอง

ทางด้านขวาของภาพเป็นพระเจ้าผู้เป็นพระบิดาที่เป็นภาพของชายสูงอายุ ขณะที่ทางซ้ายเป็นภาพพระเยซูในภาพของชายหนุ่มผมยาว ทั้งสองคนประคองมงกุฎของพระแม่มารีเหนือพระเศียร กลางภาพเหนือขึ้นไปเป็นพระวิญญาณบริสุทธิ์ที่ใช้สัญลักษณ์ของนกพิราบขาวมีรัศมี พระเศียรของพระเจ้า พระเยซู และ พระวิญญาณบริสุทธิ์ อยู่ในระเดับเดียวกันซึ่งเป็นเส้นฐานของสามเหลี่ยมที่เป็นสัญลักษณ์ของความเท่าเทียมกันของตรีเอกานุภาพ สิ่งอื่นที่น่าสังเกตในภาพคือดรุณเทพที่ฐานของพระแม่มารี ที่คุณภาพเท่าเทียมกับภาพเขียนของบาร์โตโลเม เอสเตบัน มูรีโยผู้มีชื่อเสียงในการเขียนภาพที่เกี่ยวกับดรุณเทพ

เบลัซเกซใช้สีน้ำเงินและม่วงแดง และสีสีแดงคาร์มีน (โดยเฉพาะสีแดงคาร์มีนเวนิส) แทนที่จะใช้สีแดงที่ใช้กันตามปกติ ตามคำแนะนำของอาจารย์ Pacheco ที่บันทึกไว้ในหนังสือ “Arte de la Pintura” แม้ว่าขณะนั้นเบลัซเกซจะเป็นจิตรกรผู้มีชื่อเสียงจนเกินกว่าที่จะเป็นลูกศิษย์ไปแล้วก็ตาม